Ter bemoediging

Het was 11 maart 2020, straten waren leeg,
winkels waren dicht en mensen bleven thuis

De lente wist van niets
En bloemen bleven opkomen en opengaan

En de zon bleef stralen
En de zwaluwen keerden terug
En de hemel kleurde rood en blauw
’s Ochtends werd het brooddeeg gekneed
en werden de tulbanden in de oven geschoven
Het werd steeds later donker
en ’s ochtends kwam het licht vroeg binnen
door de op een kier staande ramen

Het was 11 maart 2020 jongeren studeerden online
En ‘s middags wachtte zoals gebruikelijk het tressette kaartspel
Het was het jaar waarin je alleen naar buiten mocht
om boodschappen te doen
Al gauw ging alles dicht
Ook de kantoren
Het leger begon alle uitgangen en landsgrenzen te bewaken
Want er was niet genoeg plek voor iedereen in de ziekenhuizen
En mensen werden ziek..

Maar de lente wist van niets
en de scheuten bleven uitlopen

Het was 11 maart 2020 dat iedereen verplicht in quarantaine werd geplaatst
Opa’s en oma’s, families en ook jongeren
Toen werd het echt angstig
En alle dagen leken op elkaar

Maar de lente wist van niets
en de rozen bloeiden opnieuw

Men herontdekte het genot om samen te eten
Om te schrijven en de verbeelding de vrije loop te laten
Om te lezen en je te laten meeslepen door de fantasie
Er waren er die een nieuwe taal leerden
die gingen studeren en opnieuw het laatste ontbrekende doctoraalexamen erbij pakten
die begrepen wat het is om echt met volle aandacht lief te hebben
die stopten met het voor lief nemen van de onwetendheid
die het kantoor sloot en een eethuisje opende met slechts acht couverts
Die de verloofde verliet om de liefde voor zijn beste vriend van de daken te schreeuwen
Er waren er die dokter werden om eenieder te kunnen helpen die anderendaags nodig zou kunnen hebben
Het was het jaar waarin men het belang van een goede gezondheid inzag en van oprechte genegenheid
Het jaar waarin de wereld leek stil te staan
En waarin de economie te gronde ging

Maar de lente wist van niets
en de bloemen maakten plaats voor vruchten

En toen kwam de dag van de bevrijding
We zaten voor de televisie en de premier vertelde live
op alle media
dat de noodtoestand ten einde was
En dat het virus had verloren
Dat alle Italianen samen hadden gewonnen
En toen gingen we de straat op
Met tranen in onze ogen
Zonder mondkapjes en handschoenen
onze buurman omhelzend
alsof het onze broer was

En dat was het moment dat de zomer aanbrak
omdat de lente het niet wist
en was doorgegaan om er te zijn

Ondanks alles
Ondanks het virus
Ondanks de angst
Ondanks de dood
Omdat de lente van niets wist
En iedereen leerde
hoe krachtig het leven is .

“Geïnspireerd door Irene Vella (Italië) – ‘Het was 11 maart 2020’💜”
Door een onbekende bron) naar het Nederlands vertaald.