Kent u het MuZIEum? Een heel bijzonder museum in Nijmegen. In dit museum zie je niets. En dat is de bedoeling.
In het donker loop je met een gids door het museum en ervaar je hoe het is om als blinde mens door de wereld te gaan. Al tastend en zoekend kom je er achter waar je bent.
Je gaat op ‘bezoek’ bij iemand. Vind maar eens de bel, loop binnen in een onbekende kamer, zoek de bank, de kast, de tv… Je loopt over straat. De auto’s, fietsers, trams, alles hoor je om je heen. Hoe steek je over? Waar staan de lantaarnpalen en de afvalbakken? Daarna boodschappen doen. Waar vind je de pindakaas? Het blik conserven is wel te herkennen, maar wat zit er in?
Al lopend door dit museum ervaar je dat andere zintuigen mee gaan doen. Je gaat als het ware met andere ‘ogen’ kijken. Horen, voelen, ruiken wordt veel belangrijker. En aan het eind van de rondgang, wanneer de deur op een kier gaat, is het verbazingwekkend hoe zelfs een heel klein lichtstreepje al zichtbaar is in de duisternis.
Soms voel ik me in de gewone wereld ook als een tastende en zoekende mens. In corona-tijd weten we eigenlijk niet goed wat we moeten doen, welke kant we opgaan, wat de beste weg is. In kranten, op tv, op internet lees je over een klimaatcrisis die bestreden moet worden, een dreigende obesitascrisis, schulden, werkloosheid, oorlog om water, olie … Het ziet er donker uit, heel donker. Je zou er moedeloos van worden.
In de Adventstijd ontsteken we een kaars. Eerst één, dan twee, drie en vier. Telkens komt het licht dichterbij. Het geeft hoop, troost en bemoediging. Een licht om ons op te richten. Gelukkig wordt het ook dit jaar weer Kerst en vieren we de komst van Jezus, het Licht van de wereld. Met vallen en opstaan, zoekend en tastend, mogen we ons leven leven zoals Hij het ons heeft voorgedaan. We zullen vast struikelen, op elkaars tenen staan, ongewild aan een ander voorbij gaan. Maar we kunnen ook lichtpuntjes zijn voor elkaar, als kaarsjes in de nacht. Jij in jouw klein hoekje, en ik in ’t mijn. Een gezegende Adventstijd toegewenst.
Uitleg. De kransen verwijzen naar de voortdurende cycli van beginnen en eindigen en opnieuw beginnen. Elk jaar wordt het opnieuw kerst, elk jaar ontvangen we waarschuwingen en altijd is er hoop op een toekomst. Micha is een man van soberheid. Soberheid wordt hier verbeeld in de keuze van kleuren en materialen. De kransen zijn horizontaal geplaatst. Micha geeft waarschuwingen over aardse zaken, het gaat over het leven op aarde. De symbolische bloemschikkingen zijn gemaakt door de bloemengroep. De foto’s zijn gemaakt door Peter Cornelisse.
Kerst
Johannes 1:4-5 In het Woord was leven en het leven was het licht voor de mensen. Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen.
De kroon op al deze kransen is de bol in top. De tijd van wachten wordt afgerond met een bol vol licht en bloemen. Wit als kleur van zuiverheid, licht omdat léven veel licht nodig heeft. In de kersttijd wachten we op het licht dat terugkeert aan de hemel. De bol die we hier zien is een tegenhanger van de hemel die wij als een koepel waarnemen. De lichtjes zijn de sterren. Kerst zegt dat het Woord levend wordt. Woord, licht en leven zijn de drie steunpunten waarop ons geloof kan rusten. Johannes bemoedigt ons met het licht en dat zien we terug in de versiering van de bol met groen, lichtjes en geurende bloemen.
Vierde Advent
Vierde zondag van Advent. Alle kaarsen branden, het is bijna Kerst!
Micha 7:18 U blijft niet woedend op wie er van uw volk nog over zijn; liever toont u hun uw trouw.
De vierde en laatste krans is groen van de klimop, een hoopvolle kleur, kleur van leven. Klimop kan bijna overal groeien, het is een taaie plant die altijd een weg vindt om te groeien. Het is een laatbloeier, die voor bijen en hommels nog voedsel geeft als de rest al is uitgebloeid. De bessen zijn niet zo geliefd, meer een noodrantsoen. De plant is veelzijdig, maar we kijken er makkelijk overheen. Klimop staat symbool voor trouw door de sterke hechtwortels.
Micha zegt dat de Eeuwige niet woedend blijft, maar liever trouw blijft aan wie op de weg ten leven wil gaan. Dit is geen rechte weg, maar een met omwegen, zoals de kronkelige klimop.
Derde Advent
Drie kaarsen, de derde zondag van Advent. De kaars is licht roze,, we zijn op weg naar het licht!
Micha 6:8 Er is jou, mens, gezegd wat goed is, je weet wat de HEER van je wil: niets anders dan recht te doen, trouw te betrachten en nederig de weg te gaan van je God.
Zondag Verheug je! De derde krans is bovenop nummer een en twee geplaatst, zo stijgt de schikking omhoog. Versierd met takken van de levensboom, de thuja (conifeer). Erop ligt een snoer pinda’s, voor de vogels van de hemel.
We weten dat we op onze levensweg alleen maar hoeven te letten op: hoe doen we recht? Onze levensopdracht is het om mens, dier en schepping goed tegemoet te treden. Vogels leven van wat ze vinden, genadebrood. Wij helpen ze door naar hen om te zien, en natuurlijk naar mensen! Het is iets om ons over te verheugen en ruimhartig te delen van wat wij ontvangen.
Tweede Advent
Twee kaarsen zijn er aangestoken, het is de tweede zondag van Advent
Micha 4:3 Geen volk zal nog het zwaard trekken tegen een ander volk, geen mens zal meer weten wat oorlog is.
Advent is toeleven naar de komst van de Vredebrenger bij uitstek. De tweede krans is een met eucalyptusblad. De olie die je daaruit kunt winnen is reinigend en te gebruiken als je verkouden bent. De bladen met de opgerolde, scherpe punten, verwijzen naar wapens die onklaar zijn gemaakt.
Mensen zullen vrede leren en weten dat dát leven dichtbij het hart van de Allerhoogste is. Het visioen van de wapens die zijn omgesmeed tot nuttige werktuigen hebben de heelheid van het volk op het oog en zijn daarom alleen al goed.
Eerste Advent
Nu brandt er 1 kaars, iedere zondag wordt er een kaars meer aangestoken.
Micha 2:12 Ik zal ze samenbrengen als schapen en geiten binnen de omheining, als een kudde in de wei; het zal daar gonzen van de mensen.
Micha beschouwt mensen als een kudde die beschermd wordt in de kring. Dat zien we hier.
Een cirkel is een sterke constructie en moeilijk te verbreken. Kuddes worden van oudsher verzameld binnen een omheining, vaak een omheining met prikkeldraad, om de dieren te beschermen tegen gevaar.
De krans symboliseert de omheining, heeft een prikkelig uiterlijk, waardoor de schapen (hier en daar een plukje schapenwol) zich veilig kunnen verzamelen.
